Διάτρητες κάρτες

Οι διάτρητες κάρτες πρωτοχρησιμοποιήθηκαν για την αποθήκευση δεδομένων από τον Χέρμαν Χόλλεριθ (Herman Hollerith) το 1884. Η εφεύρεση του Χόλλεριθ, παρόλο που το μόνο που έκανε αρχικά ήταν να μετράει πόσες κάρτες περιείχαν μια συγκεκριμένη πληροφορία, χρησιμοποιήθηκε στην απογραφή των ΗΠΑ το 1890 με αποτέλεσμα η επεξεργασία των δεδομένων να ολοκληρωθεί σε λίγους μήνες αντί για 7 χρόνια που χρειάστηκαν για την προηγούμενή του 1880. Η εταιρεία του Χόλλεριθ Computing-Tabulating-Recording Company μετά από συγχωνεύσεις με άλλες εταιρείες κατέληξε στη γνωστή μας International Business Machines – IBM.

Οι κάρτες ήταν διαθέσιμες σε διάφορα χρώματα ενώ συχνά ήταν προτυπωμένες για χρήση από συγκεκριμένη εταιρεία πχ Siemens ή σε συγκεκριμένη εργασία πχ διαχείριση αποθήκης. Ειδική εγκοπή σε μια γωνία της κάρτας εξασφάλιζε τη σωστή ευθυγράμμιση των καρτών

Χωρίζονταν σε 40 έως 80 στήλες. Σε κάθε στήλη 1-2 τρύπες σε συγκεκριμένες θέσεις κωδικοποιούσαν σύμφωνα με τον κώδικα Χόλλεριθ έναν χαρακτήρα ή ένα ψηφίο. Ουσιαστικά δηλαδή η ύπαρξη ή όχι μιας τρύπας αντιστοιχούσε σε ένα bit ενώ η στήλη σε ένα Byte. Για ευκολία στο πάνω μέρος κάθε τρυπημένης κάρτας ήταν εκτυπωμένος και ο αντίστοιχος χαρακτήρας.

Το τρύπημα των καρτών γινόταν από ειδικές διατρητικές μηχανές που λειτουργούσαν είτε χειροκίνητα είτε καθοδηγούμενες από τους υπολογιστές της εποχής. Οι διατρητικές μηχανές παρήγαγαν τεράστιες ποσότητες από μικρά κομμάτια χαρτονιού τα οποία, σύμφωνα με ιστορίες, χρησιμοποιήθηκαν αντί για ρύζι σε γάμο.

Καθώς η ποσότητα δεδομένων, η οποία μπορούσε να αποθηκευτεί στις διάτρητες κάρτες δεν ήταν αρκετή (μόλις 80 Byte), η κύρια λειτουργία της κάρτας δεν ήταν η αποθήκευση μεγάλου αριθμού δεδομένων, αλλά η αποθήκευση ρυθμίσεων και εντολών πχ. προγράμματα σε FORTRAN. Οι κάρτες χρησιμοποιούνταν κυρίως ως συσκευή εισόδου και σπανιότερα ως συσκευή εξόδου.

Η εμφάνιση των ψηφιακών μέσων αποθήκευσης οδήγησε ουσιαστικά στην εξαφάνιση των διάτρητων καρτών την δεκαετία του 1970 με μόνη ίσως εξαίρεση τη χρήση καρτών στην εκλογική διαδικασία σε ορισμένες αμερικανικές πολιτείες μέχρι πρόσφατα.

Η παράδοση των 80 χαρακτήρων ανά κάρτα κληρονομήθηκε στα τερματικά κειμένου αλλά και στη γραμμή εντολών των Microsoft Windows που έχουν 80 χαρακτήρες ανά γραμμή.